کد مطلب:78067 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105

حکمت 267











و قال علیه السلام: «ان الطمع مورد غیر مصدر و ضامن غیر وفی و ربما شرق شارب الماء قبل ریه و كلما عظم قدر الشی ء المتنافس فیه، عظمت الرزیه لفقده و الامانی تعمی اعین البصائر و الحظ یاتی من لایاتیه.» یعنی و گفت علیه السلام كه طمع كردن وارد سازنده بر آبگاه است بدون راجع سازنده ی سیراب گردانیده و ضامن شونده ای است بدون وفاكننده به دین و بسا است كه گرفته می شود گلوی كسی كه آب طمع را می آشامد پیش از سیراب شدن از طمعش و هر قدر بزرگ باشد قدر و منزلت چیزی كه رغبت و طمع در آن شده است، بزرگ باشد مصیبت از برای نیافتن آن و حاصل نشدن آن و حال آنكه آرزوها كور می گرداند چشمهای بینایی در امور را و نصیب مقدر می آید كسی را كه اتیان به آن نكرده است و طمع به آن نداشته است.